Adine: Wij gaan niet standaard elk jaar op vakantie. Met een collectie dieren waar een kinderboerderij trots op zou zijn, is dat gewoon niet altijd even handig. Op zich is dat niet eens zo erg, want we wonen prachtig en kunnen eigenlijk op elk willekeurig moment genieten van de rust. Dat we niet de enigen zijn die hiervan houden, is wel te zien aan het aantal vakantiefietsers dat hier langskomt. Mijn kantoor zit aan de voorkant van het huis, dus ik zie ze de hele dag door langskomen. Enthousiast kakelend, wijzend en duidelijk genietend van de omgeving. En af en toe, als iemand de weg even moet weten of het komt toevallig zo uit, maak je een praatje. Negen van de tien mensen blijken dan toch ook een stille wens te hebben om landelijk te wonen. Lijkt ze fantastisch, heerlijk rustig. En zo mooi! Maar vooral heel rustig. Zo’n vakantie is dan eigenlijk veel te kort.

En hoewel het natuurlijk hartstikke leuk is om te horen dat mensen zo enthousiast zijn over ‘jouw’ omgeving, vraag ik me stilletjes ook wel eens af hoeveel mensen écht de stap zetten (mijn ouders zijn destijds ook vanuit ‘het westen’ naar hier gekomen) en gedesillusioneerd terugkomen. Want landelijk wonen is niet hetzelfde als hier op vakantie zijn. Je zult het misschien niet zeggen, maar landelijk wonen is bijna een fulltime baan, zeker in de zomer. Dan moet je tenminste drie keer per week maaien en het liefst dagelijks onkruid wieden en een eventuele moestuin bijhouden. Heb je houtwerk aan je huis? Dan kun je ook het beste een paar weken vrij houden voor groot onderhoud. Als je dan ook nog aan het verbouwen gaat, dan vliegt de tijd (en de zomer) helemaal voorbij. Dat moet je willen. Op het platteland wonen is meer dan gewoon ergens wonen, het is echt een bepaalde levensstijl. Als dat je niet trekt, dan kun je beter gewoon af en toe hier op vakantie gaan.

Na 3 jaar op het Friese platteland, kan ik eindelijk zeggen dat het me steeds beter lukt de balans te vinden tussen al dat werk en thuis ‘vakantie vieren’. Natuurlijk helpt het dat de verbouwing steeds verder opschiet, maar ook volledig thuiswerken scheelt echt. Als ik weet dat het mooi weer is, probeer ik er echt uiterlijk 6 uur uit te zijn, zodat ik voor 10u  al flink wat werk heb kunnen verzetten. Als het dan qua planning enigszins gaat, pak ik gerust van 11 tot 1 een lange lunchpauze. Stoeltje bij de vijver, boekje erbij, luie katten ernaast: heerlijk! Dan weet je ook weer even waarvoor je het doet. Ik geloof dat ik er wel aan kan wennen. Een echte boerin zal ik nooit worden, maar als straks de verbouwing klaar is en de boel wat meer op orde (lees: minder onderhoudsgevoelig) is, dan is het vooral een kwestie van bijhouden en genieten. Tenminste, dat hoop ik maar. Anders moet ik straks ook nog gedesillusioneerd terug naar de drukte…

Zouden jullie kunnen wennen aan een landelijk leven?